Op dinsdag 6 december zakte ik af naar het Bijloke muziekcentrum in Gent.
Een vriend gaf er een 5-tal voorstellingen van zijn zelfgeschreven stuk ‘vergiet’.
Tevens zijn eindwerk aan de opleiding woord aan het KASK.
Een toneelstuk dat op een speelse manier dementie aanbrengt.
Het stuk is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar en bevat humor op kinderniveau maar ook zeker voor volwassenen.
Het stuk gaat over een opa en zijn kleindochter.
De opa leidt aan dementie en begint stilaan alles te vergeten.
Vroeger had hij een schoenenwinkeltje samen met zijn vrouw.
Hij is van oordeel dat alles beter bewaart in de diepvries dus gaan stilaan alle kasten buiten en komt het huis/de winkel vol te staan met diepvriezers. Zo blijven, denkt hij, de herinneringen aan vroeger beter bewaard.
De enige persoon die nog om hem bekommerd is, is zijn kleindochter. Zij ziet de zorg niet meer zitten en laat opa tekenen om in een home te gaan wonen.
Er volgen de meest hilarische taferelen: zo wordt de verhuisman die dozen moet inladen aanzien als een klant die schoenen koopt zonder te betalen. Bij het horen van een muziekstuk grijpt opa z’n kleindochter vast en begint met haar te dansen. Het wordt duidelijk dat hij denkt dat hij met z’n vrouw aan het dansen is. Het is hun openingsdans die ze samen opnieuw beleven.
Het stuk eindigt met de reis die opa maakt naar de Noordpool, een reis waar hij en z’n vrouw al lang naar uitkeken maar er nooit is gekomen.
Opa trekt zijn outfit aan en is klaar om te vertrekken. Hij vertrekt niet naar de Noordpool maar wel naar de home waar hij voortaan zal wonen.
Tevens zijn eindwerk aan de opleiding woord aan het KASK.
Een toneelstuk dat op een speelse manier dementie aanbrengt.
Het stuk is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar en bevat humor op kinderniveau maar ook zeker voor volwassenen.
Het stuk gaat over een opa en zijn kleindochter.
De opa leidt aan dementie en begint stilaan alles te vergeten.
Vroeger had hij een schoenenwinkeltje samen met zijn vrouw.
Hij is van oordeel dat alles beter bewaart in de diepvries dus gaan stilaan alle kasten buiten en komt het huis/de winkel vol te staan met diepvriezers. Zo blijven, denkt hij, de herinneringen aan vroeger beter bewaard.
De enige persoon die nog om hem bekommerd is, is zijn kleindochter. Zij ziet de zorg niet meer zitten en laat opa tekenen om in een home te gaan wonen.
Er volgen de meest hilarische taferelen: zo wordt de verhuisman die dozen moet inladen aanzien als een klant die schoenen koopt zonder te betalen. Bij het horen van een muziekstuk grijpt opa z’n kleindochter vast en begint met haar te dansen. Het wordt duidelijk dat hij denkt dat hij met z’n vrouw aan het dansen is. Het is hun openingsdans die ze samen opnieuw beleven.
Het stuk eindigt met de reis die opa maakt naar de Noordpool, een reis waar hij en z’n vrouw al lang naar uitkeken maar er nooit is gekomen.
Opa trekt zijn outfit aan en is klaar om te vertrekken. Hij vertrekt niet naar de Noordpool maar wel naar de home waar hij voortaan zal wonen.
LIJST 1: DINGEN DIE IK NIET MEER WEET
(die ben ik kwijt)
LIJST 2: DINGEN DIE ANDERE MENSEN NIET MOGEN WETEN
- waarom de koelkast openstaat
- dat het alfabet met een a begint
- … (die ben ik vergeten)
- wat er in mijn schuiven zit
- wat er in mijn schuiven zat
- dat ik maar blijf en blijf kijken, in de hoop haar ooit te zien.
LIJST 3: DINGEN DIE IK NIET MEER WIL WETEN
(die geraak ik maar niet kwijt)
(die ben ik kwijt)
LIJST 2: DINGEN DIE ANDERE MENSEN NIET MOGEN WETEN
- waarom de koelkast openstaat
- dat het alfabet met een a begint
- … (die ben ik vergeten)
- wat er in mijn schuiven zit
- wat er in mijn schuiven zat
- dat ik maar blijf en blijf kijken, in de hoop haar ooit te zien.
LIJST 3: DINGEN DIE IK NIET MEER WIL WETEN
(die geraak ik maar niet kwijt)
'Ik steek mijn hoofd in de diepvries. Dan blijft het langer goed.' Een oude man zou zijn herinneringen graag sorteren. Momenten om bij te houden en om weg te gooien. Maar een hoofd valt niet te besturen. Wat als je geheugen lekt? Met Vergiet pakt het jeugdtheatergezelschap De Nietjesfabriek de thematiek dementie aan. Een voorstelling om nooit meer te vergeten.
 |
spel: Freek Mariën, Maxim Storms, Sarah Van Overwaelle tekst/regie: Freek Mariën
Geen opmerkingen:
Een reactie posten