dinsdag 22 november 2011

Aankomst Sinterklaas in Brugge

Een dikke 4 maand geleden vroeg ik aan een vriend of hij met me mee wou naar de pietenschool. Hij had geen tijd maar wel een alternatief: hij speelde al 2 jaar zwarte piet bij de aankomst van de Sint in Brugge en voor dit jaar konden ze nog wel een piet gebruiken. Daar had ik wel zin in, en zei dolenthousiast 'ja'. Niet echt bedacht dat bij de aankomst van de Sint waarschijnlijk wel een hoop volk op de been zou zijn. 
Zondag 20 november stond ik dan voor de uitdaging.
De Sint kwam aan in Brugge en ik mocht zwarte piet zijn. Ik arriveerde rond 10.30 in het station en ging rechtstreeks richting concertgebouw. Ik kreeg mijn kostuum en ging me omkleden. Met een pruik en een zwart gezicht zie ik er ineens een pak pieteriger uit. Of om het met de woorden van de andere pieten te zeggen 'een echte miet'. De eerste miet in de geschiedenis van de aankomst van de Sint in Brugge.


Om 13.00 zijn we klaar om richting de Brugse reien te vertrekken. Nog snel een foto met enkele toeristen en dan kunnen we in de auto stappen richting seminarie. 
Na enkele minuten wachten en zakken opvullen met snoepgoed was het zover en mochten we als zwarte pieten de grote menigte aanschouwen en een doorgang maken voor Sinterklaas.


Ik strooide snoepjes in het rond, verstopte ze in kappen, in buggy’s, … Kindertekeningen en verlanglijstjes vulden stilaan de zak die minder begon te wegen door de snoepen die verdwenen in de handen van kinderen, ouders en grootouders.
We volgden de Sint naar de markt waar hij alle kinderen toesprak en wij ballen, eendjes en nog meer snoep mochten uitdelen.


Ik vond het leuk om anoniem ‘de arm der wet’ eens beet te nemen, en nog leuker als ik zag dat ze er ook zelf wel mee konden lachen. 
De tocht eindigde aan het Brugse concertgebouw. Maar de taak van de zwarte pieten zat er ook toen nog niet op.
De uitverkochte zaal entertainen, tevoorschijn komen op de verschillende balkons, de hele zaal laten zingen voor Sinterklaas. Als ze me om 10 uur die morgen hadden gezegd dat ik dat zou doen had ik gegarandeerd gezegd dat ze goed zot waren en ik dat waarschijnlijk niet ging durven. Maar ik beleefde ontzettend veel plezier aan het beetnemen van ouders, kinderen aan het lachen maken en een hele zaal laten zingen.
En nadien als de Sinterklaasshow begon gewoon in het publiek meekijken, …


Aan het eind van deze dag was ik zeker, als ik de kans krijg het volgend jaar opnieuw mee te maken, zeg ik zeker opnieuw dolenthousiast ‘Ja, graag!’

De ervaring van eens zwarte piet te spelen nemen ze me niet meer af. Ookal zeiden sommige kinderen “ hé zwarte piet is een meisje!”


Een fragment van de Sinterklaasshow: SOS Zwarte Piet


Geen opmerkingen:

Een reactie posten